Valeriya en Doug

Ik ontmoette Doug toen hij vorige winter naar Oekraïne kwam. We kenden elkaar eerst bijna niet. We hadden een paar gesprekken, maar hij bleef in Kiev en bood me aan voor een kop koffie. Ik had niet verwacht dat we vrienden zouden worden, maar we waren zo geïnteresseerd in elkaar. Hij vertelde me veel over Hawaï, waar hij woonde. We maakten veel grapjes over de verschillen in klimaat en hoe zwaar de winterkleding is voor de mensen die daar wonen, waar de zomer nooit eindigt. Het was erg interessant om zijn foto's en video's te zien, terwijl het hier extreem koud was en alles bedekt met sneeuw.

Daarna hadden we een paar geweldige diners waarbij we niet konden stoppen met praten. Doug was een echte gentleman: tolerant, eerlijk, charmant.

Het enige waar ik spijt van heb, is dat ik hem niet alle plaatsen in Kiev heb laten zien die ik graag zou willen zien. We hadden te weinig tijd en het weer was niet geschikt om buiten te blijven. Toch spraken we af deze reis te herhalen na mijn reis naar Hawaï.

We werden echt goede vrienden. En ik heb één ding ontdekt: je weet nooit wanneer je je geluk zult ontmoeten. Het is onmogelijk om het opzettelijk te vinden. De enige manier is om te stoppen met zoeken.

Ik hoop dat iedereen die dit leest zijn of haar geluk vindt.

Valeriya.